Mantelzorg

Mantelzorgpanel

Op dit moment bestaat het panel uit 6 leden: Madeleine Hartmann, Bart Tullemans, René Bocken, Zahra Abidar, Rita Neijnens en Ludo Hermans (Ludo ontbreekt op onderstaande foto). Pauline van Hulzen leidt namens Punt Welzijn de bijeenkomsten.

Het mantelzorgpanel bespreekt ervaringen uit de praktijk, concrete knelpunten, oplossingen, geeft advies over de inrichting van de website en het plan “Mantelzorgvriendelijk Weert”. Ook nemen ze soms deel aan informatiedagen en bespreken hun ervaringen met artsen en zorginstellingen. Eenmaal per 2 maanden komt het panel bij elkaar in een ontspannen sfeer. Dat levert waardevolle resultaten op.

Heb jij op het gebied van mantelzorg ideeën of tips, dan kan je dit met het panel bespreken. Het is wel belangrijk om te weten dat het panel geen individuele mantelzorgondersteuning biedt, dit gebeurt door Punt Welzijn. Met jouw inbreng kan het mantelzorgpanel Punt Welzijn wellicht attenderen op bepaalde situaties waarmee zij dan aan de slag kunnen.

Het panel staat open voor vragen en suggesties van Weerter mantelzorgers. Wil je meer weten, een keer aanwezig zijn of heb je vragen over mantelzorg? Neem dan contact op met mantelzorgpanel@puntwelzijn.nl. Wij staan je graag te woord.

De leden van het mantelzorgpanel
Madeleine: Met mijn man ben ik al 21 jaar mantelzorger voor onze zoon met een ernstige verstandelijke beperking. Wij moeten hem echt met alles helpen (verzorging, begeleiding enz.) wat onze taak ook meteen heel zwaar maakt. Gelukkig zijn er heel veel mooie momenten waar we ontzettend van kunnen genieten. De toekomst baart ons wel zorgen; wie zal er voor hem zorgen als wij het niet meer kunnen of er niet meer zijn? Mijn ervaringen deel ik met lotgenoten en ook ben ik als ervaringsdeskundige bij opleidingen voor toekomstige artsen betrokken.

Bart: was mantelzorger voor mijn beide ouders samen met mijn zus. Mijn vader had de ziekte Parkinson en scoliose, mijn moeder heeft de ziekte dementie. In 2019 stierf mijn vader en nam ik zijn taak in het mantelzorgpanel over. Mijn moeder bleef nog tot juli 2022 alleen in huis met hulp van Home Instead en van ons. Lichamelijk was ze nog goed maar de geest had het begeven. Door de Wet Zorg en Dwang kwam er in juli 2022 een eind aan haar alleen zijn. Ze woont ze nu in een tehuis en dat gaat best wel goed. Voor ons mantelzorgers is dit een ontlasting en kunnen we ons nu focussen op de leuke momenten met moeders.

René: mantelzorger van mijn vrouw die sinds 4 jaar in een verpleeghuis woont vanwege Fronto Temporale Dementie. Dat is een agressieve vorm van dementie met een grillig, vaak onvoorspelbaar verloop. Langzaam begon haar ziekte zijn tol te eisen en was thuis wonen niet meer mogelijk. Mijn ervaringen heb ik op diverse podia gedeeld, onder andere met praktijkondersteuners van huisartsen, geriaters, casemanagers dementie en met andere mantelzorgers. Sinds 2 jaar zit ik in de Lokale Cliëntenraad in Zuyderborgh waar we de belangen van de bewoners aldaar behartigen. Op dit moment bespreken we de veranderende rol van de mantelzorgers. Zij worden veel meer betrokken in het proces van verzorging.

Zahra: Lange tijd heb ik voor een oudere dame gezorgd die ik door een gezamenlijk kennis had leren kennen. Ik hielp haar eerst met boodschappen en lichte huishoudelijke taken. Na een heupfractuur is zij zeer hulpbehoevend geworden en had intensieve zorg nodig. Mevrouw had geen familie. Ik kwam er toen achter hoe moeilijk het is om hulp in te schakelen. Mevrouw ging intussen steeds meer achteruit en kwam weer in het revalidatiecentrum. Na bijna 2 weken is ze gestorven. Met de opgedane ervaring heb ik anderen kunnen helpen. Sinds 1,5 jaar is mijn vader geheel hulpbehoevend geworden en hebben we besloten is om hem thuis te verzorgen. Samen met mijn familie zijn we dus mantelzorger geworden voor onze vader.

Rita: “Mantelzorger is een beroep” zei mijn man al. Je staat de hele dag “aan”. Het is ook een verdrietige periode, je ziet je ouders achteruitgaan en dat wil je niet. Nu mijn vader en moeder opgenomen zijn in Ververshof ga ik koffiedrinken bij hen, gewoon “op bezoek”. Zonder dat ik hoef te kijken of er was gedaan moet worden, boodschappen, of papieren nakijken. Er is evengoed nog werk te doen maar de zorg is een heel stuk overgenomen, het voelt anders. Ik zie dat het een fijne plek is voor hen beiden, en ze zijn bij elkaar. Nu kan ik dochter zijn. Een groot verschil voor mij tenminste al zal dat voor iedereen anders zijn.

Ludo: Vanaf 1975 werkte ik, in diverse leidinggevende functies, in de ouderen- en gehandicaptenzorg. Daarlangs startte en begeleide ik (partner)groepen van o.a. hartpatiënten en Niet Aangeboren Hersenletsel. Ik schrijf op dit moment regelmatig een column voor de mantelzorgnieuwsbrief van Punt Welzijn. Tijdens de ziekte van mijn vrouw was ik haar mantelzorger. Sinds 2012 ben ik, plots, zeer slechtziende en is zij mijn mantelzorger. Sinds 2012 ben ik zeer slechtziende, op weg naar blindheid, en is mijn vrouw mijn begeleider. Ik ging van de rol van mantelzorger naar de rol van mantelzorgvrager. Dit belet mij niet om nog actief in het leven te staan.